سلام هستي من

وقتي دلتنگ شدي به ياد بيار کسي رو که خيلي دوستت داره.

وقتي نااميد شدي به ياد بيار کسي رو که تنها اميدش تويي.

وقتي پر از سکوت شدي به ياد بيار کسي رو که به صدات محتاجه.

وقتي دلت خواست از غصه بشکنه به ياد بيار کسي رو که توي دلت يه کلبه ساخته.

وقتي چشمات تهي از تصويرم شد به ياد بيار کسي رو که حتي توي عکسش بهت لبخند ميزنه.

وقتي به انگشتات نگاه کردي به ياد بيار کسي رو که دستاش در ارزوي دستاته.

وقتي شونه هات خسته شد به ياد بيار کسي رو که هق هق گريه اش اونها رو مي لرزوند.

وقتي که دلت گرفته شد به ياد بيار کسي رو که قلبش مملو ازعشق پاک تو است.

اي سراپا همه خوبي تک و تنها به تو مي انديشم

مي دوني معبد و بتکده من ميان ابروان قشنگ توست.

ارزوي من ديدار روي تو و نهايت اميد من به دست اوردن توست