نظرات ياداشت عمرمن

کفش هايم بوي غربت مي دهد و قدم هايم بوي ناتواني راه را ....

جشمانم را به راهي بي انتها دوخته ام که هيچ پاياني در آن راه ندارد....

و فانوس نگاهم همچنان به جاده اي بي انتها خيره مانده است و ...

منتظر عبور عابري هستم که برايم طراوت بهار را به ارمغان آورد .....

آهاي غريبه آشنا ... باتوام ! تو نديدي او را ؟!!!!