از تو می گذشتم بی تفاوت:بی پناه بودم به وسعت کرانه ها بی فروغ بودم به وسعت ستاره ها و گمشده ای بودم در خیالات واهی لحظه هایم قربانی بی خیالی ام شده بود.در کوچه پس کوچه های تاریک بی روح سرگردانی پرسه می زدم بدین بن بست رسیدم بد می شدم در جستجوی بهانه ای برای خوب شدن نبودم ریشه های وجودم سست تر شدند انگار وامانده ای بودم از دیار نا امیدی ها پر بودم از احساس پوچی و خالی از احساس خوبی و این بود حاصل تمام روزهایم بدون تو ............

یک روز وقتی به گل نیلوفر نگاه می کردم ترس تمام وجودم را برداشت که شاید من هم یک روز مثل گل نیلوفر تنها بشم.سریع از کنار مرداب دور شدم.حالا وقتی که می بینم خودم مرداب شدم دبنال یک گل نیلوفر می گردم که از تنهایی نمی رم و حالا می فهمم گل نیلوفر مغرور نیست اون خودش رو وقف مرداب کرده ...........