در دلم اندوه بر رخم نقش هزار افسوس در سرم شور صد امید در چشمم پرتویی از عشق و بهروزی  هیچم  اندر دست رهنورد راه فردایم با سبکبالی می توان ره به شهر ارزوها برد سالهاست که به دنبال توام و می جویمت ولی تو را نمی یابم تو با من بودی اما سالها و روزها و ساعتها و دقیقها و ثانیه ها با هم فاصله داشتیم فاصله میان من و تو به وسعت دریا بود به بزرگی دنیا......!
ای اشنای وجودم شاید هیچ گاه همدیگر را نبینیم شاید اخرین خاطرات با هم بودن من و تو در پیچ و خم جاده .............

انگاه که در سکوت شب چلچله های اسمان را می شمارم تو گرمای وجودت را میان کدامین مجنونی تقسیم می کنی ندانم در اغوش کیستی تو خود چیستی از چه تو با ما نیستی من مست یک پیاله غمم ای به فدای همه نازت بیا و غم نثارم کن که این مست خراب اخر شبی مست بر در خانه ی لیلی ات جان خواهد باخت.