همه جا در سکوت بود وقتی دیدم همه جا را سکوتی در بر گرفته چشمانم را نزد اسمان سپردم و اسمان با مهربانی انها را به ابرها سپرد و روحم که از این سکوت عاصی شده بود تمام عشق ها را به دریا برد برای یک لحظه احساس کردم دیگر با زندگی وداع گفته ام برای همین بود که ارزو داشتم برای چند ثانیه دیدگانم را به من بدهند تا اشک شوق را بر دیدگانم جاری کنم ولی ابرها صدای مرا نمی شنیدند و شروع به باریدن کردند ابرها می باریدن و من همچنان خالی می شدم صدای باران می پیچید اسمان گریه می کرد اندکی در خود فرو رفتم که ایا اسمان بر من گریه می کند چند بود که در فکر بودم و نگاهم را به اسمان دوختم ان چیزی که می دیدم برایم مثل رویا بود ایا ستاره ها هم این طور بی رحمانه من را تنها گذاشته اند به خود گفتم چه رازی بین ستاره ها و اسمان وجود دارد ستار ها می میرند اسمان گریه می کند چه بازی مسخره ای من مثل سپر اسمان مقاوم بودم نور ستاره من هم چشمکی زد و خاموش شد و من مثل دیوانه ای سر به اسمان نهاده بودم قطره ها را که این طور با قاطعیت تمام از چشمانم بر زمین می افتادند را تماشا می کردم و منتظر بودم تا ببینم که من با کدامین قطره می چکم ؟